Ay&Gün IŞIĞI - Tayyar ÜNAL

Zaman giderek daha mı hızlı geçiyor ? Evet.

Çünkü zaman eylemlerimizdir. Ne yapsak, biraz daha birikir. Biriktikçe hızlanır. Biraz daha döner yelkovanın başı. Neyin yıldönümü olsa, « O kadar sene geçti mi ? Daha gün gibi ! » deriz. Dün yarını kucaklar, bugünü unutturur.

Yine akşam olur.

« Zamanın harıl harıl çevresinde döndüğü duran bir saate » benzeriz.

Tayyar Ünal’ın şiirlerini okurken, zamanın dışına sürülmüş bir başka zaman hissediliyor.

Önce değil, şimdi değil, sonra değil. Başka bir zamandan sesleniyor Ünal. « Bu hız çağında kopan kıyameti kırk yıl sonra sezecek kadar geciken yaşamları », « insandan ayrı olmayan doğayı, doğadan ayrı olmayan insanı » anlatıyor.

Evet, zaman giderek daha hızlı geçiyor. Evet, değişiyor her şey.

Ama bir BAŞKA varki ki,  o hep aynı kalıyor.

İşte Tayyar Ünal, o BAŞKA’nın şiirini yazıyor.

« Evden evrene » türlü kötülüklerin ortasında, onurlu bir ömrün iyi kalpli şiirlerini…

Duru, yalın, derin şiirlerini BAŞKA’nın.

Ve BAŞKA’nın içindeki AŞK’ın…